Urodziła się w Rawie Ruskiej 2 kwietnia 1910 roku. Studiowała na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie na Wydziale Humanistycznym. Uzyskała stopień magistra filozofii z zakresu filologii polskiej w dniu 10 marca 1937 roku. W czasie wojny prowadziła z siostrą tajne nauczanie w Rawie Ruskiej. W obawie przed denuncjacją Ukraińców wyjechały do Bełżca, gdzie – jak wspominała: „… przez kilka tygodni czekałyśmy na bieg wypadków. Sądziłyśmy, że zgodnie z linią Curzona Rawa Ruska i Sokal zostaną w Polsce. Właśnie w takich okolicznościach spotkałam znajomego pana Lachowicza, który namówił mnie abym pomogła w organizowaniu szkoły średniej w Józefowie. Miałam wymagany cenzus i staż, więc przystałam.”

Zachował się dyplom nauczyciela szkoły średniej, który M. Przewor uzyskała na mocy decyzji komisji egzaminów państwowych  w Lublinie w dniu 5 lutego 1947 roku.

Po przyjeździe do Józefowa powierzono jej zorganizowanie Samorządowego Gimnazjum Koedukacyjnego, którego została pierwszą dyrektorką. Podpisana przez nią umowa z Gminną Radą Narodową zawiera zdanie:  „Pracownik będzie otrzymywał wynagrodzenie ryczałtowe płatne miesięcznie z góry w wysokości 4 kg żyta za jedną godzinę.” Pani Przewor chowała sobie jeszcze krowę, by jakoś wiązać koniec z końcem. Uczyła języka polskiego z jednego podręcznika i powtarzała swoim uczniom: „Tylko życie pełne poświęcenia jest coś warte, nie ustawaj w dawaniu.”

Po wyjeździe z Józefowa osiadła w Warszawie, gdzie spotkała się z bratem Tadeuszem, który wrócił z emigracji. Tutaj podjęła z siostrą ważną życiową decyzję, którą była adopcja dziewczynki i chłopca, sierot z domu dziecka. Początkowo cała rodzina mieszkała w Miedzeszynie. Pani Maria, zwana w domu Marylą,  poszukiwała stałej pracy, co nie było łatwe dla osób z pochodzeniem inteligenckim. Najpierw zatrudniła się na szeregowym stanowisku w  fabryce, ukrywając swoje wykształcenie, a dopiero później dostała pracę w ministerstwie oświaty. Potem przeszła do Polskiej Akademii Nauk na stanowisko administracyjne. Chciała jednak wrócić do swojego nauczycielskiego zawodu i wreszcie po kilku latach starań dostała pracę w warszawskich liceach. Zmarła w dniu 10 kwietnia 1992 roku.